Weet je nog die tijd op de basisschool? Waar je nadat school was afgelopen ging spelen. Met vriendjes en vriendinnetjes. De hele dag knutselen. Verstoppertje spelen, hutten bouwen, anna-maria koekoek, blikkie trap, lego’en,
Poeh wat een boel en wat leerde je een boel van dat spelen.
Some days are simply meant for playing
In groep 5 ontdekte Joey en ik de filmcamera van mijn pa. Standaard na school was het filmen. Maakt niet uit wat. En vooral jezelf achteraf terug zien was het leukste. Dat ging van gekkigheid, tot immiteren van het nieuws, reclames en zelfs hele films.
Montagemogelijkheden kwamen wat later dus het was knopje aan, knopje uit. Bam eerste shot. Hmm of toch niet, opnieuw! Dat perfectionisme zat er vroeg in. Bandje terugspoelen, want ja dat ging nog op hi-8 tapes, en opnieuw opnemen.
Bij het afspelen kreeg je dan eerst 5 uh, oehs en aah’tjes met fracties van een seconde beeld van al die shots die we opnieuw hadden opgenomen.
Mooi toch dat spelen!
Soms kijk ik met smart terug naar die basisschool tijd waar je de tijd kreeg om te spelen. Duizend keer hetzelfde proberen, om dat ene voor elkaar te krijgen.
